Yaldızlı Saray’ın hangar kapıları kayarak açıldığında Artheus’un pembe gökyüzünün altındaki beyaz, tek tip gökdelenler ortaya çıktı. Abanozkalp, iniş takımlarını açmış, Winso ve Tim’in kaptanlığında Artheus gezegenine güvenli inişini sonunda gerçekleştirmişti.

Franc, Valero ve mürettebat hangar platformuna adım attığında, Artheus’un gezegen üniformalarını giymiş bir Devlet Muhafızları müfrezesi Abanozkalp’e yaklaştı. Üniformaları tertemizdi ve miğferlerinde gezegenin amblemi vardı -çift yarım ay ve bir dağ- hem imparatorluk otoritesini hem de D’Azorelar ve D’Artheuslar’ı temsil ediyordu. Tim Thorpe sırtını gemiye yaslamış, yargıçların gidişini izlerken Winso da iniş takımlarını yağlamaktaydı.

Keskin, disiplinli bir duruşa sahip sert bir figür olan komutan elini yargıçlara uzattı.

“Yaldızlı Saray’a hoş geldiniz. Cübbelerinizden duruşma için geldiğinizi varsayıyorum. Başyargıç Henrik sizi karşılayacak,” dedi, sesi sıcaklıktan yoksundu ama misafirperver sayılırdı.

Franc ve Valero bakıştılar, hemen sonra  Valero cübbesinin içine uzandı ve iki yüz elli markot değerinde küçük bir çip çıkarıp, Abanozkalp’in yanında duran ve her zamanki rahat tavrıyla sırıtan Tim Thorpe’a uzattı.

“Her şey için teşekkürler Kaptan. Sen olmadan buraya gelemezdik,” dedi Valero, içten bir takdirle. İlk kez Tim’e karşı bu kadar dost canlısı görünüyordu. Belli ki kendisi de ona saygı duymaya başlamıştı.

Thorpe sırıtarak fişi cebine koydu. “Böyle bir şey yapacağını biliyordum, ihtiyar. Biliyor musun, sizinle uçmak zevkliydi. Mahkemelerdeki o aristokratlarla boğuşurken iyi şanslar.”

Franc, biraz kenara çekilip öne çıkmadan önce tereddüt etti. Yolculukları boyunca Thorpe’un keskin zekasına ve tahmin edilemez ama bir şekilde güvenilir tavrına alışmıştı. Franc’ın ,ilk baştaki güvensizliğine rağmen, bu adamda takdir edilmesini sağlayan bir şey vardı. Elini uzattı ve Thorpe’un gözlerine, kendisinde nadir görülen bir gülümsemeyle baktı.

Tim bir kaşını kaldırdı ve Franc’ın elini sıktı. “Kendini öldürmemeye çalış cübbeli.”

Franc başını iki yana salladı. “Çalışırım.”, çok  kısa bir sessizlikten sonra sordu:

Peki şimdi ne yapacaksın Kaptan?”

Thorpe gemiye yaslandı, kalkış takımlarını yağlayan Winso’ya ve gökyüzüne baktı. “Ah, bilirsin, ben Artheus’taki lüks barlarda takılacağım. İyi kumar yerleri olduğunu duydum, belki bir iki iş bulurum. Sorun çıkarma konusunda bir yeteneğim olduğunu biliyorsun ve burada pilot arayan bir sürü zengin var.”

Valero lafa karıştı:

“Tüm paranı tek bir yerde kaybetmemeye çalış pilot.”

Thorpe göz kırptı. “Onu bilemem.”

Valero, Thorpe’un elini sıkarken Franc yanlarına yaklaşan Winso ile tokalaştı, Urrelia’lı kendi dilinde birkaç laf söyledikten sonra Franc’ın omzuna vurdu ve gemiye geri döndü, az sonra yargıçlar komutanın gösterdiği kapıya doğru hareket ederken Tim Thorpe elini kaldırdı ve son kez genç yargıca seslendi:

“Bol şans cübbeli!”

Franc başını salladı, biraz daha ciddileşmişti. “Teşekkürler, Tim. Kendine iyi bak.”

Ve bununla birlikte Franc ve Valero, Abanozkalp’i geride bırakarak saraya açılan devasa kapılardan komutanı takip ettiler. Botlarının sesi büyük salonlarda yankılırken, Franc’ın aklı hala yaptıkları yolculukta, Thorpe’da ve ilerideki belirsizlikteydi. Bir şey açıktı—katılacakları dava her şeyi değiştirecekti.

Büyük giriş salonunda iki figür onları bekliyordu. Bu adamlar,  Valero’nun daha önceden tanıştığı, Franc’ın da bir kez gördüğü, İmparatorluk siyasetinin en önemli isimlerinden, yeşil kürkü, grileşmiş saçları ve bıyığı ile özdeşleşmiş, tombul bir figür olan Artheus Başyargıcı Henrik D’azore ve daha önce İmparatorluk Temyiz Mahkemesi başkanlığı yapmış, uzun boylu, kırklı yaşlarında ve mavi bir cübbe giymiş Savcı Ursus Benard’dı. Sırayla dört adam birbiri ile tokalaştılar. 

Franc konuşmadı, büyüğü olan Valero’nun konuşmasının daha doğru olacağını düşünüyordu, Valero, emsali olan ve daha önce beraber çalıştığı Henrik’e gülümsedi:

“Merhaba Lord D’Azore, bu duruşmaya katılmaktan onur duyuyorum. Bu da sevgili yeğenim ve öğrencim Franc Yıldıztozu. Akademi’nin gözdelerindendi.”

Henrik başını ciddi bir ton ile salladı ve öne eğildi:

“Demek Franc Yıldıztozu ha ? Babanla bir kez karşılaşmıştım, çok zeki bir devlet adamıydı.”

Dört kanun adamı arkalarında muhafızlarla beraber geniş, mermer ve lapis lazuli ile kaplanmış saray koridorlarında yürürken Henrik:

“Bu duruşma çok önemli. Galaksiye temel bir çözümün geleceğini umuyoruz. Rejim bize asla müdahale edemeyecek. Yoksa sözde ideolojilerine karşı gelmiş olurlar.”

Franc:

“Arkanızdayız Başyargıç. Hepimiz bu duruşmanın imparatorluğu kurtaracağını ve şiddeti bitireceğini düşünüyoruz.”

Henrik başını salladı, grup geniş koridorlarda yürümeye devam etti, Henrik daha sonra koridor ağzında durdu ve tekrar Valero’ya elini uzattı:

“Size teşekkür ediyorum Yargıçlar. Üstte gelen yargıçlar ve eşraf için bir balo var, Ursus sizi oraya kadar götürsün. Şimdi.. duruşma öncesi bazı evraklarla ilgilenmem gerekiyor. Sizinle konuşmak güzeldi.”

İkinci tokalaşmadan sonra, muhafızları da peşine takarak odadan çıktı, Ursus,  Valero ve Franc ile yalnız kalmıştı, Savcı koridorun öteki ucundaki büyük bir merdiveni işaret ederek yürümeye başladı.

“Görüyorsunuz. İmparatorluk eşrafı bizim arkamızda.. Rejim kendisi için iyi olanı biliyorsa geri adım atacaktır. İsyan bizden çıktı, biz tarafından, hukuki olarak sona erdirilecek. Rejim ile birlikle… Madam D’azore’nin senatodaki sıkı muhalefeti meyvesini veriyor. Bir Güven Oyu ile Amelric Rejimi yok olacak”

Franc peşinden giderken çenesini kaşıyordu, bütün duydukları onu fazlası ile heyecanlandırmıştı. Öte yandan Valero daha temkinliydi, ama onun için hoşnut olmamış demek haksızlık olurdu. Genç yargıç Ursus’a dönerek sordu:

“Peki ya kalan asiler ve Phason destekçileri, onlara ne olacak ?”

Ursus Benard pelerini savurarak:

“Asiler mi ? Bu duruşmadan sonra silahlarını bırakacaklarını düşünüyorum. Çünkü adalet geri gelmiş olacak.”

Üç adam çıktıktan sonra, metal, otomatik bir kapı ile karşılaştılar, Ursus, kapının yanına yaklaştığında, kapı açıldı. D’artheus Sarayı’nın büyük balo salonu ortaya çıktı. Yüksek tavandan sarkan  kristal avizeler, geniş alana yumuşak, sıcak bir ışık saçıyordu. Duvarları imparatorluk görkemini tasvir eden ayrıntılı işlemeler süslerken, cilalı mermer zeminler de o yumuşak ışıltıyı yansıtıyordu. İçi ise içkilerini yudumlatıp birbirleriyle sohbet eden İmparatorluk elitleri ile doluydu.

Franc, Valero ve Ursus Benard odaya girdiler, sarayın ihtişamı Franc’ı hayrete düşürüyordu. Bu, imparatorluk toplumunun bu kadar yüksek bir sınıfıyla ilk kez bir araya gelişiydi ve gerçeküstü bir duyguydu. Bir an için duruşmayı unutup tüm bu ihtişamın içinde kayboluvermişti.

Ama sonra başka bir şey dikkatini çekti: Birisi. Balo salonunun karşısında, İmparatorluğun en güçlü kadın ve erkeklerinden oluşan bir kümenin arasında duran bir figür, odanın geri kalanının arka planda kaybolmasına neden oluyordu.

Genç kadının altın kumral saçları omuzlarının altına kadar yumuşak dalgalar halinde dökülüyordu, neredeyse uhrevi bir şeymiş gibi görünmüştü. Elbisesi açık mavinin narin bir tonuydu, sade ama zarifti. 

Ursus hafifçe eğildi, derin sesi Franc’ı büyülenmiş halinden kurtardı, genç kadına doğru yürürken genç yargıç hareket ettiklerini bile fark etmemişti.

“Yargıç Franc, Yargıç Valero—size Başyargıç Henrik D’Azore’un eşinin  yeğeni Leydi Penelope Sybille D’Artheus’u tanıtmama izin verin. Eğer çok cüretkar davranıyorsam özür dilerim ama, bence o Yaldızlı Saray’ın  şu anki yıldızı.”

Leydi D’Artheus gülümsedi:

“Yanaklarım kızardı Savcı Benard. Sizinle tanıştığıma memnun oldum yargıçlar. Ama lütfen bana Penelope deyin.”

Penelope, Franc’a gülümserken mavi gözlerini genç yargıca dikti, nazik bir ifadeyle.

“Merhaba Franc, sanırım Akademi mezunusun.. İmparatorluğun yasalarını, tarihini, adaletini biliyorsun, öyle değil mi?”

Franc yutkundu, bakışları altında aniden kendine geldi. “E-Evet, Akademi… şey, çoğumuzun galakside hukuk sistemi için eğitim aldığı yer. Biz, şey, bildiğiniz gibi adaletin sağlanmasını sağlamak için çalışıyoruz. Diplomasi eğitimi de aldık.”

Penelope’nin kaşları hafifçe kalktı,  düşünceli görünüyordu. “Adalet. Peki sen İmparatorluğun sisteminin her zaman adil olduğuna inanıyor musun? Özellikle Komodor Phason’ınki gibi siyasetin hukuku etkilediği durumlarda?”

Franc tereddüt etti. İmparatorluk elitleriyle dolu bir balo salonunda politik sorulara cevap vermek çok akıl karı değildi. Yanında Valero’nun varlığını hissetti, aklından geçenleri söylemesi için sessiz bir dürtüydü bu.

“Bu konu biraz… karmaşık, majeste” dedi Franc sonunda. “Adalet güç tarafından gölgelenebiliyor, ancak biz hukuka odaklanmak için eğitildik. Bu dikkat dağıtıcı şeyler bizi çok fazla ilgilendirmiyor. Ama istemsizce siyasetin içine çekildiğimiz bir gerçek.”

Penelope’nin dudakları hafifçe kıvrıldı, ancak gözleri hala onu daha derinden değerlendiriyormuş gibi görünüyordu. “Bir idealist,” dedi, neredeyse kendi kendine. “Sizden nadir bulunuyor. Her neyse, sohbet için teşekkürler Yargıçlar. İsters…”

Savcı Ursus lafa girdi, siyasi konuşmadan rahatsız olduğu çok belliydi, yargıçları yanına alarak Penelope’den uzaklaştı, Franc içinden savcıya lanet okudu, tam bir siyasi cambazdı. Ursus boğazını temizleyerek:

“Yargıçlara sarayı göstereyim. Sizinle konuşmak güzeldi leydim.”

Franc hala Penelope ile konuşmasını düşünürken Ursus Valero’ya dönerek:

“Birazdan bir hizmetçi size kalacağınız yeri gösterir, duruşma dört gün sonra. Bu günler içinde dinlenmenizi öneriyorum. Çünkü İmparatorluk’un en büyük imtihanı olacak.”

Ursus gittiğinde, Franc’ın sadece aklı dönüyordu. Komodor Phason’un yaklaşan davası, karmaşık politikalar ve tehlike hepsi ağır basıyordu, ama zihnini en çok meşgul eden Penelope’ydi. Keskin soruları, güzelliği—beklemediği şekillerde onu huzursuz ediyordu. Ve sonra Tim ve kaçışları vardı. Muhtemelen büyük ölçüde unutulmuştu, çünkü Jandarma dışında kimse onlara karşı hareket etmemişti. Ama şimdi duyguların zamanı değildi, dava için odaklanması gerekiyordu.